Stad en ziekenhuis
De cité Kasongo-Lunda ligt in de Kwangoprovincie in het zuidwesten van RD Congo, tegen de Angolese grens, 300 km in vogelvlucht van Kinshasa. Ze telt 25.000 inwoners, met nog eens 5000 in de wijdere omgeving van dorpjes en gehuchten. Inentingscampagnes maken die cijfers betrouwbaar.
Het dagelijkse leven is meer dan moeizaam. Lonen zijn erg laag, waardoor veel mensen wegtrekken naar de hoofdstad. Mensen overleven voornamelijk van landbouw, voedsel exporteren blijft onmogelijk gezien de toestand van de wegen. Er zijn weinig stenen huizen, hier is niks veranderd sinds de Onafhankelijkheid (1960).
Het voedsel is eenzijdig, vooral gebaseerd op de maniokwortel. Water is zowel een probleem van aanschaffen als dikwijls één van kwaliteit. Dit willen we aanpakken met de boring naar zuiver water op de hospitaalsite en de distributie naar de omwonenden.
Het onderwijs Er zijn verschillende lagere scholen, zowel in de cité als in de dorpjes en gehuchten daarbuiten, maar met grote verschillen in infrastructuur en niveau. De klassen zijn overbevolkt, schoolmateriaal ontbreekt overal. Verder is een beroepsschool, een college van de Paters Jezuïeten (Algemeen Secundair Onderwijs) en de verplegerschool verbonden aan het hospitaal.
Gezondheidszorg Het ziekenhuis van Kasongo-Lunda, l’Hôpital Général de Référence, is het enige in een straal van 100 km. Het telt 4 geneesheren, geen specialisten (daarvoor is de techniek ook niet aanwezig), 22 paviljoenen, 30 verplegers/verpleegsters, 150 bedden en een verplegerschool, met een goede naam tot in de hoofdstad.
Zoals in vele ontwikkelingslanden zijn vaak voorkomende ziektes zoals malaria en diarree dikwijls gelinkt aan water en is de kindersterfte (zeker beneden de vijf jaar) erg groot. Al één groot pluspunt: enkele maanden na onze boring kon Zuster Ria Van der Sijpe reeds getuigen dat buiktyfus uitgestorven is.
Rond de stad beheert het ziekenhuis ook 21 centres de santé, een soort eerstehulpposten, waar verplegend personeel zoveel mogelijk zijn plan trekt, ook voor ziektes en bevallingen, om dan alleen de moeilijkere gevallen door te sturen naar het hospitaal. Het verste centre ligt op 80 km van de cité.
Oorspronkelijke watersituatie
Voor de start van ons project was de drinkwaterbevoorrading van het ziekenhuis moeizaam en beperkt.
Water werd opgehaald uit een bron in de vallei een kleine kilometer van het ziekenhuis op een diepte van 30 m. De leidingen naar de watertoren bij het ziekenhuis lagen gedeeltelijk bovengronds tussen de hutten en over de weg. De watertoren zelf was in slechte staat. De pomp dateerde van 1978 en moest geregeld opgelapt worden. Diesel is duur en erg moeilijk te transporteren door de slechte of onbestaande wegen.
Behalve een versleten installatie, beschikten de meeste paviljoenen in het ziekenhuis ook niet over een directe watervoorziening.
